آموزه هاي قرآن وسنت دربیان قدس؛خاستگاه وحدت

عبدالغفورجامی رودی[1]

توفیق جامی رودی[2]

چکیده:

همه مناطق کره زمین از جهت انتساب به آفریدگارشان از صبغه‌ای قدسی برخوردارند. با این حال، در قرآن فقط یک سرزمین را مقدس دانسته و مناطق گوناگون آن، مبارک  خوانده شده است. ؛البتّه صفت مبارک در یک مورد دیگر نیز برای کعبه بکار رفته است.سرزمین مقدّس فلسطین به همراه بخشی از شام یا همه منطقه شامات، مهد پیامبران و سرزمین موعود بنی‌اسرائیل بوده است.واژه «طور» و گاه، «ارض» به سرزمین مورد نظر اشاره دارند. این سرزمین در قرآن به  صورت هایی چون:«مُبَوَّاَ صِدق» به‌ معنای جایگاه صدق و راستی و «رَبوَة ذاتِ قَرار و مَعین» به‌ معنای سرزمین مرتفع دارای امنیّت و دارای آب  وهم چنین سرزمین مبارک ،سرزمین مقدس ومکان قریب نیز وصف شده است. تقدّس این سرزمین از نگاه پیامبران یهود، نه از خاک و نژاد آن بلکه از وحدت مردم آن با خداوند نشأت می‌گیرد که مالکیت الهی بر آن نیز تابعی از این اصل است.سرزمینی که پیامبرانی چون ابراهیم(ع)،یعقوب(ع)،موسی(ع) وعیسی(ع)درآن سکنی گزیده وباد دران جا به دست سلیمان(ع) تسخیر گشته است.عُزیر پیامبر درآن جا به خواب(مرگ)صدساله فرورفته است ومعراج رسول اکرم(ص) ازسرزمین مکه به مسجدالاقصی دراین سرزمین رخ داده است.این پژوهش درنظردارد جایگاه سرزمین قدس راازنظرقران وسنت بررسی نموده وسپس به سقوط اسرائیل باتوجه به وعده قرآن اشاره ای داشته باشد.

کلید واژه ها: بنی اسرائیل،پیامبران،حدیث،فلسطین،قرآن،قدس.

[1]- کارشناسی ارشدزبان وادبیات فارسی،دبیرآموزش وپرورش شهرستان خواف.

[2]- دانشجوی کارشناسی فرش دانشگاه بیرجند.