توهین به اعتقادات و بزرگان دیگران نه تنها مجاز نیست، بلکه به شدت نهی شده است.
مخالفان وحدت اسلامی نیز ممکن است این سخنان را نپذیرند و ساخته و پرداخته تفکر صوفیان بدانند؛ اما این بیانات از هر کسی که باشد، با روح کلی سیره و سخنان آن بزرگان، به ویژه طبق روایاتی که پیشتر اشاره کرده ایم، سازگارتر است.
گزارش های تاریخی و روایی نیز حکایت از این دارد که در زمان اهل بیت(ع)، برخی تلاش می کردند با پرسش های تحریک آمیز، مواضع پیروان شیعی آنها را به خلفای نخست به دست آورند و با سعایت نزد دشمنان سیاسی و فکری، به نان و آبی برسند.
سیره و سخنان آنان حاکی از این است که اگر چه جایگاه همگان در ایمان، تقرب الهی و منزلت معنوی یکسان نیست، اما ایشان دایره عنوان مسلمانی و ایمان نجات بخش را، از بسیاری از مخالفان مذهبی و حتی برخی از اصحاب تندرو خود، وسیع تر می دانستند.
مطالعات حاکی از آن است که از مبانی اساسی سیره امام رضا علیهالسلام تأکید بر وحدت و همگرایی امت اسلامی بوده است و حجم سخنانی که در این زمینه از آن حضرت به ما رسیده است -به ویژه تأکید ایشان بر سنت نبوی- نشان از مخاطب قرار دادن طیف وسیعی از مسلمانان را دارد.
این اموری که داعش به عنوان ضابطه تکفیر معرفی می کند، اصلا ضروری دین نیست تا منکرش کافر شود.
اختلافات دینی و مذهبی را بپذیریم، اما برپایهٔ آنها جبهه سازی نکنیم؛ سخن از حق و باطل یا کفر و ایمان و تکقیر هم نگوییم؛ اختلافات را در هر حدی و به هر دلیلی که پدید آمده اند، به رسمیت بشناسیم، و با مخالفان همانگونه رفتار کنیم که دوست داریم آنان با ما رفتار کنند...
پیامی در رمضان ۱۳۳۸ به شکل گسترده در شهرهای مختلف عراق توزیع شد و مسلمانان را به وحدت و پرهیز از هر اختلافی فراخواند. در بخش هایی از این پیام آمده است: «شما را از مخالفت و مشاجره با یکدیگر بر حذر می دارم؛ زیرا مضر به اهداف شما و موجب تضییع حقوق شما می گردد. شما را به حفظ جان، مال و آبروی کلیه پیروان ادیان و مذاهب در سرزمینمان توصیه می نمایم»
در فقه شیعه، خون، مال، عرض و ناموس اهل سنت محترم است. حتی مقام معظم رهبری غیبت اهل سنت را هم جایز نمی دانند. اینکه شیعه و اهل سنت بیش از هزار و چهارصد سال است در کنار هم زندگی کرده اند، نشان از این است که هر دو گروه، گروه دیگر را مسلمان و پاک می دانند.
اربعین حسینی بهعنوان یکی از بزرگترین تجمعات مذهبی در جهان، نه تنها یک رویداد مذهبی برجسته، بلکه پدیدهای با ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بینالمللی است
پس از اشغال قدس شرقی توسط اسرائیل در سال ۱۹۶۷، خاخام بزرگ اسرائیل فتوایی صادر کرد که بر اساس آن ورود یهودیان به منطقه مسجد الاقصی به دلیل قداست این مکان ممنوع اعلام شد.
مدینه در قرن5 اهل سنت بودهاند و در طول تاریخ هم مدینه هیچ وقت شیعه نداشته است؛ بنابراین عزاداری برای امام حسین(ع) از امورات قطعی و مشروع آنها بوده و تا سه روز هم وجود داشته است