وب سایت رسمی مجمع جهانى تقريب مذاهب اسلامى

وحدت اسلامی، صلح و اجتناب از تفرقه و درگیری در جهان اسلام

نویسنده(گان): هلال بن حسن بن علی اللواتی

چکیده:

توحید، نیاز ذاتی، عزت، نقش سازمانی و بنیادین، ارزش های اخلاقی، انسانیت، برادری، تروریسم تردیدی وجود ندارد که ما شیفته گذشته نیستیم، بلکه از آن عبرت می گیریم و از انسان های پاک و طاهر که از زمان و مکان خود عبور کرده اند، درس و معرفت کسب می کنیم تا آنچه را که موجب مفسده برای ما می شود را اصلاح کنند. بر همین اساس ما با دو خط موازی روبرو هستیم، یکی مبتنی است بر ساختن روح و امت بر مبنای آنچه که شایسته ساخته شدن بر آن است و دیگری: ماهیت واقعی این امت و بشریت است.تردیدی وجود ندارد که انسان مبلغ، برای ایفای نقش تبلیغی خود خطاب قرار می گیرد. نقشی که در امتداد راه انبیاء، رسولان و أوصیاء است. این انسان در عین حال واقعیت روحی و روانی خود و چالش های پیش روی مأموریت تبلیغی اش را مد نظر قرار می دهد، در اینجا مقصود این نیست که او خود را تسلیم نفس خود کند – اگر چنین باشد – یا اینکه خود را تسلیم واقعیتی کند که از مسیر درست خارج شده باشد؛ بلکه او باید با رعایت تفاوت های فردی و داشتن بصیرت برای انجام اقدامات شایسته، بر اساس ضروریات تبلیغی خود عمل کند و خود و رسالت را از اقدامات ناپسند مصون نگه دارد، از اینجا دریچه ای برای سوال مهم به روی ما باز خواهد شد: مأموریت تبلیغی مبتنی بر چیست؟ مهمترین وظایف فرد مبلغ چیست؟ موانع پیش روی مأموریت تبلیغی وی چیست؟ و چگونه می توان این موانع را از سر راه برداشت؟ اگر این را بدانیم، به خوبی می توانیم عناصر صلح را درک کنیم و بفهمیم که عدالت بر چه اساسی استوار است و چگونه می توان با تروریسم و همه انواع و اشکال آن مقابله کرد، چگونه می توان برادری را تقویت کرد و چگونه می توان به اهداف تبلیغی امت دست یافت.به طور خلاصه می گوییم: تنها عنصر کامل برای همه مؤلفه های مثبت که در عین حال حامل عناصر مقاومت در برابر هر چیزی که با ماهیت وجودی منافات دارد، باشد، توحید و محوریت آن است؛ به طور کلی از اصلی ترین حقوق، تحقق امت واحده و تحقق امتی شریف، قدرتمند، دانشمند و ثروتمند در همه زمینه ها و جنبه ها است. ممکن است این سوال به ذهن متبادر شود: اینکه همه به وحدانیت خدای متعال ایمان دارند و با این وجود انسجام و وحدتی پیدا نمی کنیم! پاسخ: اگر ما به معارف قرآنی، به معارف اسلامی و معارف ثقلین (قرآن و عترت) مراجعه کنیم برای ما روشن می شود که مسیر توحید به دو گونه طی می شود، یکی از آنها مسیر ورود است اما به گونه ای نمایان شده است که که گویی مسیر نهایی است.دیگری مسیر جامه عمل پوشاندن است که برای رسیدن به عناصر موفقیت متمدنانه لازم است. اما مسیر نخست: مبتنی بر ذکر شهادتین و حفظ جان، آبرو و اموال بوده و این توحید لازم و ضروری است؛ ولی برای رسیدن به تمدن، صلح، عدالت و حقوق کافی نیست، زیرا تنها راه اثبات همه اینها «توحید اثبات پذیر» است. اگر امتی بخواهد سرنوشت خودش را در دست گیرد و در همه سطوح با دشمن مقابله کند و او را به صورت مسالمت آمیز و با بصیرت شکست دهد، باید برای نیل به «توحید» خودش قیام کند، یعنی اینکه لباس توحید بر تن کند و این مهم با اسماء و صفات الهی محقق شود و تنها را رسیدن به آن تقواست، البته نه هر نوع تقوایی بلکه تقوای قرآنی؛ در این هنگام مجموعه ای از مفاهیم برای ما روشن می شود که از جمله آنهاست: 
عدالت، آیا مبتنی بر احکام نسبی است یا احکام آن مبتنی بر ماهیت وجودی و بر اساس نیازهای ذاتی موجودات است؟ آیا شرایط در مورد مفهوم حقوق نیز بدین منوال است؟ و در مورد صلح نیز اینگونه است؟
ما در دوره عدم تعصب و آزاداندیشی همگان نسبت به یکدیگر به سر می بریم، مسئله ای که دامنه مفاهیم مثبت و منفی را به صروت مساوی گسترش داده است؛ همانند همزیستی به عنوان یک ویژگی مثبت، همچون تروریسم به عنوان یک ویژگی منفی؛ بنابراین لازم بود با این واژگان بر اساس مقتضیات سرشت انسانی و ضرورت های توحید ناب تعامل شود.