[ 10 ] ولايت الهى به آخرين گوهر تابناك خاندان پيامبر، حضرت صاحب الامر (عليه السلام) رسيد. هر چند آن بزرگوار در ميان خلق ظاهر نمى شدند اما افراد مورد اعتمادي مرتب خدمت ايشان رسيده ومشكلات شيعيان را عرض نموده و راهنمائيها وفرامين آن پرتو فروزنده الهى را به مردم ابلاغ مى كردند، اين اشخاص كه از نظر ايمان وپرهيزكارى واعتماد ووثوق، سرآمد مسلمانان آن دوره بودند، واسطه بين مردم وآن حضرت بشمار مى رفتند وراهنماييها وارشادات ايشان را به مردم مى رساندند. از ميان نواب آن حضرت چهار نفر مشهورتر وخاصتر مى باشند، كه واسطه بين ايشان وعموم مردم بوده وبه نواب اربعه معروفند وعبارتند از: عثمان بن سعيد عمرى، محمد بن عثمان بن سعيد عمرى، حسين بن روح نوبختى، على بن محمد سيمرى. غيبت كبراى آن حضرت: نواب اربعه ساليانى واسطه فيض بين امام ومردم بودند، تا آنكه در سال 329 هجري اين طومار بسته شد وبراساس مشيت الهى غيبت كبراى آن حضرت آغاز گرديد، همان غيبتى كه از مدتها پيش پيامبر وامامان شيعه بدان خبر داده بوده، ومسلمانان در آن دوره آزمايش مى شوند، تا هنگاميكه حضرتش بفرمان پروردگار توانا ظهور كرده ولباس تحقق بر آرمانهاى الهى بپوشاند. از سال 329 هجري كه غيبت كبرى آغاز مى گردد باب نيابت خاصه آن حضرت مسدود مى شود، ودر دوران غيبت هر كسى ادعاى بابيت و نيابت كند بنا به تصريح خود ايشان دروغگوست. ________________________________________