مسئله فلسطین و اشغالگري رژیم صهیونیستي، مفهوم و انگاره­سازي

مجید بابایی[1]

چکیده:

این انگاره که روزی مسیحِ مخلص خواهد آمد و یهودیان را به سرزمین اصلی‌شان یعنی فلسطین بر خواهد ­گرداند و بر سر کوه صهیون حکمرانی خواهد کرد، بهانه­ای برای اشغالگری سرزمین مقدس شد و با این تصور رژیمی به وجود آمد که صهیونیسم نامیده گشت. این رژیم مهم­ترین وظیفه­ خود را اسکان‌دادن یهودیان در این سرزمین معرفی کرده است و بدین ترتیب اندیشه و نقشه اشغال فلسطین در سال 1840 آشکار و اجرای آن آغاز گشت و در ادامه، خصوصاً در زمان قیمومیت انگلیس بر کشور فلسطین، سرعت و سهولت بیشتری گرفت و در سال 1948 به اوج خود رسید تا اینکه کشوری نامشروع به نام اسرائیل در این سرزمین مبارک ایجاد شد. علی‌رغم اینکه اسرائیل در این اشغالگری خود را مُحِق می­داند، اشغال او پایه و اساس درستی ندارد و این رژیم، غاصب این سرزمین است. از زمانی که مردم فلسطین به نقشة مذبوحانه یهود برای اشغال سرزمینشان پی بردند، تا امروز در قالب‫های گوناگون و به شیوه­­های مختلف با این رژیم به مبارزه پرداخته­اند؛ اما تشکیل احزاب و جنبش­های مقاومت بیشتر بعد از مسئله اشغال بوده است که مهم‌ترین آن­ها جنبش­ مقاومتی فتح و جبهة آزادی خلق و انتفاضة اول و انتفاضة الاقصی است؛ اما آنچه این کشور را به عنوان یک دولت در سطح جهانی مطرح کرد، شکل­گیری سازمان آزادی‌بخش فلسطین بود.

واژگان کلیدی: فلسطین، اشغالگری، صهیونیسم، اسرائیل، انگاره­سازی.

[1]. طلبه سطح چهار حوزه علمیه قم.